روش سفید کردن گام به گام دندان (walking bleach) یکی از روش‌های سفید کردن داخلی دندان است که جدا از اینکه به اندازه سایر روش‌های بلیچینگ، مانند روش ترموکاتالیک (قرار دادن ماده اکسیدکننده و استفاده از گرما) موثر است، به دلیل خطر کمتر و زمان کوتاه‌تر حضور بیمار در مطب، بر سایر روش‌ها ترجیح دارد.در روش گام به گام به ترتیب زیر عمل می‌کنیم:
پیش از شروع درمان، برای بیمار علت تغییر رنگ دندان، مراحل درمان و نتیجه قابل انتظار و احتمال برگشت تغییر رنگ دندان در آینده را توضیح دهید تا برداشت روشنی از درمان و نتیجه آن داشته باشد.
وضعیت بافت پری‌اپیکال و کیفیت درمان ریشه را در عکس رادیوگرافیک بررسی کنید. درمان نامناسب قبلی یا پرکردگی ریشه مشکوک نیازمند درمان ریشه مجدد پیش از سفید کردن است.
رنگ اولیه دندان را با یک راهنمای رنگ ارزیابی کنید و در صورت امکان از دندان در شروع درمان و حین آن عکاسی کنید تا معیاری برای شما و بیمار در برای مقایسه‌های بعدی موجود باشد.
دندان باید توسط رابردم ایزوله شود. کاربرد وج در ناحیه بین دندانی ممکن است ایزولاسیون بهتری فراهم کند.
ترمیم‌های موجود در مسیر حفره دسترسی را خارج کنید. تصحیح شکل حفره دسترسی و حذف تمام مواد پرکردگی قبلی از اتاقک پالپ، مهم‌ترین مرحله در روند سفید کردن دندان است.
خالی کردن اتاقک پالپی که به طور کامل توسط کامپوزیت پر شده‌گاه بسیار مشکل است، چراکه این مواد در برابر تراش توسط فرز مقاوم‌اند و رنگ آن‌ها اغلب از عاج قابل تفکیک نیست. توجه کنید که تمام کامپوزیت باید حذف شود تا مواد سفید کننده اجازه تماس و نفوذ به عاج را بیابند. جهت جلوگیری از تراش عاج سالم، حذف مواد ترمیمی باید با دقت انجام شود.
یک لایه نازک از عاج تغییر رنگ یافته را با یک فرز روند با هندپیس دور کم از سطح فاسیال اتاقک پالپی بردارید. به‌این ترتیب بیشتر تغییر رنگ (که روی سطح پالپال تجمع می‌کند) حذف خواهد شد و توبول‌های عاجی جهت نفود بهتر مواد سفید کننده باز می‌شوند. البته انجام این مرحله تنها در تغییر رنگ ناشی از ترکیبات فلزی باشد یا عدم دست‌یابی به نتیجه مطلوب پس از دومین یا سومین جلسه درمان، توصیه میشود.
گوتاپرکا و سیلر داخل اتاقک پالپی باید تا سطح زیر مارجین لثه حذف شوند. برای این منظور می‌توانید از حلال‌هایی نظیر کلروفرم یا گزیلول، استفاده کنید.
برای کاهش احتمال ریزنشت ماده اکسید کننده به داخل کانال باید یک لایه سمان مانند پلی‌کربوکسیلات، زینک فسفات، گلاس‌آینومر یا کویت، با ضخامت حداقل ۲میلی‌م‌تر روی ماده پرکننده ریشه قرار دهید.
اچ‌کردن عاج از داخل به وسیله قرار دادن اسید فسفریک یا اسیدهای دیگر در اتاقک پالپی، جهت حذف لایه اسمیر و بازکردن توبول‌ها، اجازه نفوذ بهتر به اکسیدکننده‌ها را نخواهد داد. کاربرد مواد شیمیایی قلیایی در اتاقک پالپی مجاز نیست، چرا که موجب تحریک پری‌دونتال لیگامنت شده یا ممکن است باعث تحلیل خارجی ریشه شود.
خمیر بلیچینگ را از طریق مخلوط کردن سدیم پربورات و یک ماده خنثی نظیر آب، سالین یا محلول بی‌حسی با قوام مشابه ماسه مرطوب، تهیه کنید. با یک وسیله پلاستیکی، خمیر را داخل اتاقک پالپ متراکم کنید. مایع اضافه را با فشردن پنبه روی آن بگیرید. این عمل باعث فشرده شدن و فرستادن خمیر به داخل فرورفتگی‌ها نیز میشود.
اضافه خمیر اکسیدکننده را بگیرید و حفره دندان را با ماده سختی مانند کویت با ضخامت حداقل سه میلی متر پانسمان کنید. بیمار باید توجیه شود که ماده سفیدکننده به آرامی عمل می‌کند و سفید شدن دندان ممکن است تا دو هفته یا بیشتر مشخص نشود.
مراجعه بعدی بیمار باید دو تا شش هفته بعد باشد. جلسات سوم و چهارم نیز به همین ترتیب تکرار میشود.
۱۲) ترمیم نهایی دندان نباید بلافاصله پس از اتمام عمل بلیچینگ انجام شود، چون مواد اکسیدکننده باقی‌مانده روی قدرت اتصال کامپوزیت به دندان اثر می‌گذارند.